Artık onun, apartmana girdiğimiz an yukardan gelen sevinç “uuuuuuuuuuu”larını duyamayacağız……………

Dominik’e Veda
Şimdi buraya ne yazsam yetmeyecek senin güzel ruhunu anlatmaya Dominik.. 7 yıl önce sen miniminnacık bir peluş bebekken, Ağustos sıcağı bir sabahta Kınalıada’nın iki ayaklıların girmesi çok zor çalılıklarında karnından ve bacağından sarmaşığa dolanmış ölmek üzereyken balkondan iniltini duymuştum. Gün ve Melih bir saate yakın aramanın sonunda bulmuştu seni. Tedavini olup sahiplendirilecektin hesapta. Gün nuh dedi peygamber demedi vermedi seni kimselere. Sonrası elbette benim için de büyük aşk. Ağırbaşlılığın, kadınlara yandan yandan çapkın bakışların, sıcak ama mesafeli oluşun, sürünü sonsuz koruma güdün, Gün’e olan bağlılığın, bizi hiç üzmeyişin, apartman kapısını açtığımızda hissedip ulumaların…

Dominik bu sabah aniden kusmaya başladı, türlü çeşit ihtimalle rahatsızlandı. Veteriner müdahalesine rağmen kurtarılamadı. Aniden çekip gitti yakışıklı prensimiz. Ben hâlâ biraz şoktayım. Gün yıkık viran. Sokaklarda yan yana gururla yürüdüğü oğul, bahçemizde uyuyor şimdi… Şaşkın ve çok üzgünüz. Köpek ailemizin en genç üyesi can oğlumuz huzurla uyu. Hatamız varsa affet bebeğim, elimizden bu kadarı geldi. Seni şimdiden çok özledik.